نادر قدياني رئيس هيئت مديره انجمن فرهنگي ناشران كتاب كودك نوجوان: امروزه در پارك‌ها و بوستا‌هاي ايران جاي خالي كتاب احساس مي‌شود. اين خلا را مي‌توان با ايجاد محل‌هايي به نام سايه‌بان كتاب پر كرد. درست ست كه كتابخانه‌هاي زيادي در شهرها وجود دارد كه بسياري از آنها هم در بوستان‌ها و پارك‌ها مستقر هستند، ولي ايجاد محل‌هايي به نام سايه‌بان كتاب مي‌تواند كمك بزرگي به بالا بردن علاقه مردم به كتاب كند. در جامعه‌اي كه علاقه به كتاب بيشتر است، مردم بيشتر كتاب مي‌خرند و بيشتر كتاب مي‌خوانند و فرهنگ بالاتري پيدا مي‌كنند. مگر اين، جز هدفي‌است كه دست‌اندكاران و سازمان‌هاي مربوط به فرهنگ دارند؟ خوشبختانه امروزه در بوستان‌ها و پارك‌ها توجه زيادي به برخي مهارت‌هاي زندگي و فرهنگ‌سازي درباره ترويج آنها مي‌شود. اسباب و تجهيزاتي براي ورزش مردم در سنين مختلف در پارك‌ها وجود دارد، وسايلي براي بازي كودكان در بيشتر بوستان‌ها ديده مي‌شود، آلاچيقي براي انجام فرايض ديني و نمازگزاري تعبيه شده، ميزهايي براي بازي و ورزش شطرنج ساخته شده و .... . ولي در بين اين‌ها جايگاه كتاب مهجور و خالي به نظر مي‌‌رسد. ايجاد فضاهاي مسقف، ولي انحصارا مربوط به كتاب، شايد در ظاهر كار بزرگي نباشد، ولي تاثير بزرگي خواهد داشت. اتاقك‌هايي با ظاهري به شكل كتاب كه ميز و صندلي مخصوص مطالعه را در خود جاي داده است، ناخودآگاه اين نكته را در ذهن مردم تداعي مي‌كند كه كتاب مهم است، چون برايش جايگاهي ساخته‌اند و در ميان هر بوستاني، جايي دارد. مردم با هر سن و سال و از هر قشري مي‌توانند در اين مكان‌ها دور هم جمع شوند و درباره كتاب حرف بزنند. خيلي از مطالب كتاب‌ها از اين طريق، سينه به سينه منتقل خواهد شد. مردم انگيزه بيشتري پيدا مي‌كنند كه كتاب بخرند و يا حتي كتاب بيشتري ر ببينند و ورق بزنند. مردم وقتي جايي براي جمع شدن دور يكديگر پيدا كنند كه منحصرا مربوط به كتاب باشد، خود به خود به كتاب و تهيه آن‌هم گرايش بيشتري پيدا مي‌كنند. مگر نه اينكه: هرآنچه ديده بيند، دل كند ياد؟ اگر كتاب و فضاي خوانش آن، آن‌هم به صورت رايگان در ديدگان مردم باشد، دل‌ها هم كم‌كم كتاب را ياد خواهد كرد.